Dziennik pisany nad Dnieprem

Luźne notatki duszpasterza, wysłanego przez przełożonych nad Dniepr w 1993 roku, który czasem zdążył coś zanotować na marginesie zawsze ważniejszych spraw: modlitw, rozmów i zdarzeń.

Nie jest to przewodnik po Kościele na ziemi kijowskiej, raczej ułamek doświadczenia. "Dziennik pisany nad Dnieprem" opisuje życie ludzi na Ukrainie, ich dzieje, ich historię zbawienia, której długim rozdziałem było zniewolenie zapoczątkowane rokiem 1917. Stanąłem pośród tego ludu, boleśnie ograbionego, wydziedziczonego, zranionego i zagubionego. Trzeba by samemu być świętym, aby pisać prawdę o ludziach, którzy noszą na swoim obliczu piętno długiej i zaplanowanej ateizacji. To, co oglądałem dziś oczami wiary, nazwał już wcześniej młody kapłan Karol Wojtyła: "Historia nie może popłynąć pod prąd sumień". "Przychodzą do nas ludzie nie tylko z grzechami. Przychodzą, aby opowiadać nam swoje życie naznaczone łaską, nawet w dniach największych ciemności. To są ich dzieje, ich historia zbawienia. Podcięto społeczeństwu duchowe korzenie, zniszczono pamięć, spustoszono dziedzictwo kulturowe, usiłowano skierować nurt dziejów pod prąd sumień i prawdy.